Κατά την γνώμη μου, τα χρώματα προδίδουν την ψυχική μας διάθεση. Εμένα πάντα μου άρεσαν τα ανοιχτόχρομα χρώματα. Το μπλέ του ουρανού, το κόκκινο της φωτιάς, το λαχανί....
Οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε χρώμματα.
Κόκκινο για τους ερωτικούς, Μπλέ για τους ψυχρούς, Ροζ για τους χαρούμενους...
Αν έπρεπε να προσδιορίσω ένα χρώμμα για μένα, αυτό μάλλον θα ήταν μία μίξη όλων των χρωμάτων. Κόκκινο για τις μέρες που αισθάνομαι ένα από τα πιο ερωτικά πλάσματα του πλανήτη, Μπλε για τις μέρες που κουκουλώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα νοιώθωντας πως δεν με αγαπά κανείς, Μαύρο για τις μέρες που δεν έχω το κουράγιο να πάρω τα πόδια μου και να σηκωθώ από το κρεβάτι.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρώ την προσωπικότητα μου να πέρνει ένα πιο σκούρο χρώμα....
Έτσι δεν είμαστε όλοι όμως?
Θα βρούμε πάλι τις γνωστές δικαιολογίες....Ίσως και να φταίει ο καιρός....Ίσως και να φταίει το ότι οι αγαπημένοι είναι μακριά....
Θα σηκωθώ και πάλι από το κρεβάτι, θα πιώ μια κούπα λευκό, και θα προσποιηθώ πως αυτή η μέρα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Πως σήμερα κάτι θα κάνω! Κάτι θα αλλάξει!
Οι μέρες περνούν. ευτυχώς!
