Tι είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ?

Η αλήθεια είναι ένα φως...σπάνιο φως πολυχρωμο σαν το ηλιοβασίλεμα της Σαντορινης ....εκθαμβωτικό! σβήνει τα παντα στο πέρασμα της...ψέμα, μίσος , διχώνια...

Τι είναι το ΨΕΜΑ?

Το ψέμα είναι ένας ιστός αράχνhς που όλοι εχουμε παγιδευτει κάποτε....το θέμα δεν είναι όμως αυτό....το θέμα είναι πόσοι καταφέραμε να ξεφύγουμε και πόσοι αγκωμαχουν ακόμη...

Τι είναι η ΖΩΗ?

Η ζωη είναι ένα ταξίδι....για άλλους μακρινό, και για άλλους σύντομο...Για κάποιους θαλασσοδαρμένο , ενώ για άλλους στρωμένος με κάθε είδους άνεση...Αυτά που μένουν όμως είναι πάντα οι καλές αναμνήσεις του ταξιδιού ή οι στάσεις που προσπεράστηκαν...

Τι είναι ο ΕΡΩΤΑΣ?

Ο έρωτας είναι ένα χάπι που σε στέλνει σε κόμα...ένα ευτυχισμένο-χαρούμενο κόμα....μερικές όμως φορες ξυπνάς, καθώς κάθε τι καλό έχει ένα τέλος, και αναπολόντας στα ονειρά σου, βλέπεις τις βλακείες σου ή τα όνειρα σου...

Το τραίνο έφυγε..

Δεν με χαιρέτισε..ούτε μου είπε σ’αγαπώ..

Απλά έφυγε..τώρα θα κυλήσει σε άλλους δρόμους,άλλα μονοπάτια σαν το δικό μου,ίσως και καλύτερα,άλλα λιβάδια...πιο τρυφερά..πιο αναμάρτητα . Ήταν καλό,απαλό,τρυφερό..με δίδαξε πολλά..την αγάπη,την συνέπεια,την στοργή,το μίσος..τον αγάπησα .Ήταν ότι καλύτερο μου ‘χει συμβεί! Κι όμως τον άφησα..έφυγε!

Πήρε μαζί του πολλά! Την καρδία μου...την ψυχή μου...το είναι μου...τα χει κλειδαμπαρωμένα στην βρόμικη ατμομηχανή του...να καίγονται, να καίγονται και να του δίνουν ώθηση και δύναμη για να πορεύεται στο χρόνο..ασταμάτητο.

Με είχε πάρει θυμάμαι από το χέρι και μου έδειχνε τοπία, ψιθυρίζοντας μου γλυκόλογα...ψεύτικα βρόμικα γλυκόλογα χιλιοειπωμένα...Νόμιζα πως πετούσαπως η αγάπη μου έδωσε τα φτερά για το σήμερα,το αύριο το μέλλον...! Όμως και γω γελάστηκα..Τι είναι η αγάπη? Η ηρεμία στα νερά μιας λίμνης? Η ηρεμία αυτή δεν υπήρξε ποτέ στην ψυχή μου...πάντα κάτι την εμπόδιζε...μια μελισσούλα πετούσε αδιάφορα και τάραζε τα νερά της...άλλοτε κάποιο θηρίο ορμούσε στα καταγάλανα νερά και τα σκορπούσε όλα...όνειρα, σκέψεις, πράξεις, λέξεις, αισθήματα...τίποτα δεν μένει για να ηρεμήσω την ψυχή μου...το απόλυτο τίποτα...