Όπως και πάλι έχω ενημερώσει το κοινό μου χτες ήταν μια ακόμα σημαντική μέρα για την Ελλάδα και τον Ελληνικό πολιτισμό! Ναι φίλοι αναγνώστες, όπως πολύ καλά ξέρετε ήταν τα γενέθλια μου! Επιτέλους ο μικρός Νικολάκης έγινε Νικόλας , καθώς έφυγε από τους δεκαοχτώ Δεκέμβριδες και μπήκε στους δεκαεννιά!
Και πάλι θα σας περιγράψω την μέρα μου φυσικά με κάθε λεπτομέρεια για να μη μου μείνετε παραπονεμένα!Χτες που λέτε η μέρα ξεκίνησε λίγο περίεργα! Η αδερφή μου με θυμήθηκε πρώτη, και άκουσε τα καντήλια! ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΞΕΒΡΑΚΩΤΗ ΣΤΑ ΑΓΚΟΥΡΙΑ?
Εγώ το προηγούμενο βράδυ είχα κοιμηθεί στις 4! Έτσι όταν αυτό το εκνευριστικό πλάσμα με πήρε στις 10 το πρωί να μου πει χρόνια πολλά εμένα μου σηκώθηκε η τρίχα!
Άκουσε τις πρωινές Χριστοπαναγίες της και ακάθεκτη άρχισε να εύχετε! Κάποια στιγμη έβαλε και την ανηψιά μου να μου πει χρόνια πολλά! Αλλά καθως το παιδί ειναι 18 μηνών, τι να πεί το καημένο? κάτι ααα....κάτι ουυυ....ότι του ερχόταν!
Το προσπέρασα και ξαναέπεσα για ύπνο! Μάταιη προσπάθεια....την επόμενη μισή ώρα είχα ξυπνήσει και προσπάθουσα να ξεπεράσω το συναίσθημα που έχω όταν ξυπνάω τα πρωινά του χειμώνα! Ξέρεις,ξέρεις αυτό που νοιώθεις λες και σε πάτησε τραίνο!
Ε οκ ξύπνησα καλούτσικα! Ήταν να ρθεί ο ξάδερφος (θα σας μιλήσω άλλη φορά για αυτό το καθίκι, σήμερα θα το πιάσουμε από τη μέση) και είπα να πάω να τον δώ μαζί με τον Ναυτίλο (παρεπιπτώντος είχα κοιμηθεί σπίτι του ναυτίλου, όπως κάνω πολύ συχνά).
Μ το που φτάνουμε στο καφέ, άκρα του τάφου σιωπή! Άρχισα να πιστεύω πως η τυρόπιτα που είχα φλαει νωρίτερα, είχε εξαφανιζόλ μέσα, και δεν με έβλεπε κανείς. Μέσα σε είκοσι λεπτά είχαμε γίνει καπνός εγώ και ο ναυτίλος από τα νεύρα μου! Ειδικά το καθίκι με σμσ ήθελε να βγεί και από πάνω! τσ τσ τσ!
Ε μετα κλασικά πήγαμε για λίγο περπάτημα να ξεχαστούμε λιγάκι! Έπειτα πίγαμε σε μια φίλη του ναυτίλου, καλή κοπέλα δεν λέω, την συμπάθησα! Ε μετά , μιας και δούλεβε όλη η παρέα, είπα να πάω μια βόλτα στην Καβάλα να κάνω εκεί γενέθλια! Ο φίλος Μ. ήταν όλα τα λευτά! Μέχρι και τούρτα πήραμε...έκανα και φουυυ τα κεράκια!!!
PS: Μωρή τσούλα sykia ούτε ένα χρόνια πολλά?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
αχ νικολουνιλούνι μου, χρόνια πολλά και να τα χιλιάσεις και ό,τι επιθυμείς!!! Το γουίκεντ μου ήταν τρελό και δε μπήκα καθόλου σε μπλογκς, δεν ήξερα ότι είχες γενέθλια, αλλά τώρα που το έμαθα, επανορθώνω! Τι δώρο θες? Όχι πες μου! Όχι επιμένω! Όχι το απαιτώ!
Τότε λοιπόν έχεις δύο επιλογές
1)Εσένα με μόνο μία κόκκινη κορδελίτσα στα επίμαχα σημεία
2)Ένα κουτί Αμερικάνικα σοκολατάκια
Αποφάσισε και πες μου!
Τα αμερικάνικα σοκολατάκια δεν θεωρούνται ιδιαιτέρως καλά. Θα συνιστούσα ένα οποιοδήποτε, τυχαία διαλεγμένο παλικάρι από μια παραλία του LA, όπου τα μούσκουλα και γενικός η τεστοστερόνη βρομάει μέχρι το διάστημα –με κορδέλα ή χωρίς.
Χρόνια πολλά βρε! (αν και στα ’πα ήδη πολλάκις) :-D
πολύχρονος συνολικά λοιπόν (μην παραπονιέσαι, μικρός είσαι ακόμη...)
Θένκιου blueprints μου! Να σαι καλα!
Δημοσίευση σχολίου