Η συντακτική ομάδα αποτελείται από:
Γιάννης Ψωλομπήχτης

Χρήστος Παρτολιάς

Μάκης Αυνανίζης


Χρόνια Πολλά σε όλους!
Ναι αγαπητοί μου αναγνώστες καλά διαβάσατε! Εγώ, ο Νικόλας a.k, (also known για τους αγράμματους) ως xrysopsaro ξαναγύρισα στη dial up! Σκοπός του περάματος αυτό είναι να μου δείξει πόσο καλή είναι η adsl για να σταματήσω να βρίζω τον πΟΤΕ για τις υπηρεσίες του (Δεν μπορούν να τα ξύσουν οι άνθρωποι από το φτέρνισμα!). Οκ Οκ ψέματα λέω....το κοψα γιατί δεν το αντέχει η τσέπη μου! Αλλά νεβερ δε λες τουλάχιστον τώρα μπορώ να ποστάρω και από το σπίτι!!!
Οι τελευταίες μέρες ήταν κάτι παραπάνω από ανίερες. Ένα ταξιδάκι στη Θεσσαλονίκη μου απέδειξε πως δεν υπάρχουν άγγελοι όπως νόμιζα, γιατί αν κάτσεις ώρα μαζί τους, με έκπληξη ανακαλύπτεις το διάολο που κρύβουν μέσα τους. Απλά είναι καλά κρυμμένος μέσα σε δύο γαλάζια ματάκια που σε αποπλανούν!
Κατά τα άλλα βγήκα λιγάκι στο bigaroon , παρέα δεν έβρισκα για dada, αλλά καλά ήταν και κει που πήγα! Συνάντησα τυχαία στην είσοδο ένα φίλο και με κέρασε και ποτάκι! Προχθές γύρισα πάλι στο ανιαρό χωριό μου, το οποίο βρίσκετε μερικά χιλιόμετρα από την πόλη της Ξάνθης!
Σήμερα πήγα μέχρι Κομοτηνή και είδα τους πρώην συνάδελφους στα μαγαζί που δούλευα (που κακό χρόνο να χουν όλοι)(εκτός από τον Ισπανό θεό Αρμάντο)(ααααχ).
PS Σε περίπτωση που το προσέξατε ο σύνδεσμος ''Το cd της εβδομάδας'' έχει καιρό να ανανεωθεί. Αυτό δεν οφείλετε σε δική μου αμέλεια. Απλά το site που έβρισκα τα link έκλεισε. Και τώρα είμαι σε αναζήτηση νέου.
Δεν σας εύχομαι ακόμα, καθώς ελπίζω και σε άλλο πόστ μέχρι τα κριστμας.
Μάκια Πoλλά
Νικόλας
Όποιος βρεί τις περισσότερες κερδίζει μια βραδυά μαζί μου
ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
1)Ομορφος
2)Πλούσιος
3)16+ cm
4)18-34
thnx Nikkkolas
Σώπα, μη μιλάς ,
είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!
"Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα
"Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα
"Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους
γνωριμίες ζηλευτές, με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω,
σώπα η κάτω,σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοιμία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,θα γίνεις φαφλατάς ,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις
Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξωκαι θα ξεσπάσω
και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα ,
με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
Το τραίνο έφυγε..
Δεν με χαιρέτισε..ούτε μου είπε σ’αγαπώ..
Απλά έφυγε..τώρα θα κυλήσει σε άλλους δρόμους,άλλα μονοπάτια σαν το δικό μου,ίσως και καλύτερα,άλλα λιβάδια...πιο τρυφερά..πιο αναμάρτητα . Ήταν καλό,απαλό,τρυφερό..με δίδαξε πολλά..την αγάπη,την συνέπεια,την στοργή,το μίσος..τον αγάπησα .Ήταν ότι καλύτερο μου ‘χει συμβεί! Κι όμως τον άφησα..έφυγε!
Πήρε μαζί του πολλά! Την καρδία μου...την ψυχή μου...το είναι μου...τα χει κλειδαμπαρωμένα στην βρόμικη ατμομηχανή του...να καίγονται, να καίγονται και να του δίνουν ώθηση και δύναμη για να πορεύεται στο χρόνο..ασταμάτητο.
Με είχε πάρει θυμάμαι από το χέρι και μου έδειχνε τοπία, ψιθυρίζοντας μου γλυκόλογα...ψεύτικα βρόμικα γλυκόλογα χιλιοειπωμένα...Νόμιζα πως πετούσαπως η αγάπη μου έδωσε τα φτερά για το σήμερα,το αύριο το μέλλον...! Όμως και γω γελάστηκα..Τι είναι η αγάπη? Η ηρεμία στα νερά μιας λίμνης? Η ηρεμία αυτή δεν υπήρξε ποτέ στην ψυχή μου...πάντα κάτι την εμπόδιζε...μια μελισσούλα πετούσε αδιάφορα και τάραζε τα νερά της...άλλοτε κάποιο θηρίο ορμούσε στα καταγάλανα νερά και τα σκορπούσε όλα...όνειρα, σκέψεις, πράξεις, λέξεις, αισθήματα...τίποτα δεν μένει για να ηρεμήσω την ψυχή μου...το απόλυτο τίποτα...